Czynność zameldowania się na pobyt czasowy jest obowiązkiem wynikającym z Ustawy z dnia 24 września 2010r. o ewidencji ludności  (Dz. U.2010 nr 217 poz.1427 z późniejszymi zmianami).

Obywatel polski dokonuje zameldowania się na pobyt czasowy  w formie pisemnej na formularzu w organie gminy właściwym ze względu na położenie nieruchomości, w której zamieszkuje, przedstawiając do wglądu dowód osobisty lub paszport. 

Obywatel polski dokonujący zameldowania na pobyt  czasowy przedstawia potwierdzenie pobytu w lokalu, dokonane przez właściciela lub inny podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu na formularzu zgłoszenia pobytu czasowego, oraz do wglądu, dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu tego właściciela lub podmiotu. Dokumentem potwierdzającym tytuł prawny do lokalu może być w szczególności umowa cywilno-prawna, wypis z księgi wieczystej, decyzja administracyjna lub orzeczenie sądu.

Obowiązku meldunkowego można dopełnić przez pełnomocnika, legitymującego się pełnomocnictwem udzielonym w formie, o której mowa w art. 33 § 2 ustawy z dnia  14 czerwca 1966 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2017.1257 tj ), po okazaniu przez pełnomocnika do wglądu jego dowodu osobistego lub paszportu.

Zameldowanie na pobyt czasowy  służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu czasowego przebywania osoby w danym miejscu.

Czynności związane z wykonywaniem obowiązku meldunkowego są wolne od opłaty skarbowej

Organ dokonujący zameldowania na pobyt czasowy wydaje na wniosek osoby zaświadczenie o zameldowaniu na pobyt czasowy.